Tak, jak najbardziej istnieje możliwość płatności bezgotówkowej.

Kliniki są wyposażone w windy dla osób niepełnosprawnych. W łazienkach znajdują się specjalne udogodnienia dla osób niepełnosprawnych.

Tak, w obu naszych placówkach.

Zabiegi chirurgiczne na NFZ są wykonywane w Gorzowie Wielkopolskim. W Szczecinie zapraszamy do oddziału Aesthetic Dent znajdującego się na ul. Niedziałkowskiego 47/3, tel. +48 91 424 06 06.

Przykładamy szczególną uwagę do danych wrażliwych. Wszelkie informacje na ten temat znajdują się w zakładce Strefa Pacjenta.

Protetyka zajmuje się uzupełnianiem brakujących zębów w jamie ustnej. Można je uzupełnić za pomocą protez, które pacjent sam może wyciągnąć z ust i je umyć (uzupełnienie ruchome). W przypadku uzupełnień stałych, mamy do wyboru mosty, korony na implantach, licówki.

Od momentu pobrania wycisków przez lekarza do momentu zamocowania ich w jamie ustnej upływa od kilku do kilkunastu dni. Wszystko zależy od ilości uzupełnianych zębów. W tym czasie pacjent zawsze ma wykonane korony tymczasowe, w których może swobodnie funkcjonować i pracować.

Dobrze wykonane korony i mosty mogą bez problemów funkcjonować przez bardzo długi czas, tzn. przez okres kilkunastu lub dłużej lat. Zależy to głównie od jakości zębów, na których osadza się korony i mosty oraz od tego jak pacjent dba o higienę jamy ustnej. Z reguły z sama korona rzadko kiedy ulega zniszczeniu.

O korony i mosty powinniśmy dbać tak samo jak o własne zęby, tzn szczotkujemy je regularnie kilka razy dziennie, stosujemy nitki do oczyszczania przestrzeni międzyzębowych. Główny nacisk kładziemy na skuteczne oczyszczanie dziąseł, które otaczają zęba. Warto w takich przypadkach posługiwać się urządzeniami wspomagającymi oczyszczanie jamy ustnej takimi jak szczoteczki elektryczne, soniczne lub irygatory. Ważne jest by korony i mosty były wykonane szczelnie – dzięki temu nie ma nigdzie zalegania resztek pożywienia.

Kolor na koronach, mostach i licówkach jest niezmienny w czasie. Nie ściemnieje on ani nie zjaśnieje w czasie użytkowania. Musimy o tym pamiętać, że własne zęby będą z wiekiem (z czasem) ciemniały natomiast wykonane korony i mosty pozostaną w przez wiele lat takie same jak w momencie oddawania.

Przeciwwskazania do zabiegów implantologicznych są różnorodne, ale przy obecnym stanie wiedzy żadna choroba nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do wprowadzenia implantów. Wiele chorób takich jak cukrzyca, choroby krążeniowe czy nowotworowe, które są dobrze leczone, a pacjenci są pod stałą opieką lekarza, umożliwiają bezproblemowe wprowadzenie implantów. Ważne jest by w danym okresie byli odpowiednio przygotowani do zabiegu a przeprowadzane leczenie chorób podstawowych nie wpływało niekorzystnie na przebieg gojenia.

Leczenie z zastosowaniem implantów raczej wyklucza pacjenta z pracy na kilka dni, ponieważ po zabiegu pojawia się obrzęk i niekiedy zasinienie na twarzy. Trzeba na pewno unikać wysiłku fizycznego, praca biurowa raczej nie jest przeciwskazana. Ogólnie samopoczucie po zabiegach jest dobre i większość pacjentów znosi je bardzo dobrze.

Obecnie przyjmuje się, że zabiegi implantologiczne powinien wykonywać lekarz stomatolog ze specjalizacją z chirurgii szczękowej lub stomatologicznej. Trzeba pamiętać, że nie liczba certyfikatów o odbytych kilkugodzinnych kursach, ale doświadczenie wynikające z wieloletniej pracy decydują o sukcesie. W polskim ustawodawstwie nie ma specjalności lekarza implantologa. Osoby, które posługują się takim tytułem robią to bezprawnie.

Profesjonalna konsultacja implantologiczna powinna być prowadzona przez lekarzy dwóch specjalności: chirurga stomatologicznego i protetyka. Jest to bardzo ważne, gdyż o sukcesie leczenia implantologicznego decyduje optymalne z punktu widzenia fizjologii narządu żucia miejsce wprowadzenia implantu. Chirurg odpowiada za umieszczenie wszczepu w kości, natomiast protetyk za funkcjonowanie uzupełnienia przez następne kilkadziesiąt lat. Niejednokrotnie ważna jest ocena całości uzębienia, poprawności jego funkcjonowania, oceny współistniejących mostów i koron. Niezwrócenie uwagi przed leczeniem implantologicznym na wiele nieprawdłowości (np.: krzywy zgryz, stare, nieszczelne korony, mosty) czynią to leczenie wręcz bezsensownym. Rozległa wiedza z zakresu chirurgii i protetyki, poparta doświadczeniem klinicznym, gwarantuje pacjentom bezpieczeństwo i długotrwałość efektów leczenia.

Implanty są tytanowymi śrubami umieszczonymi w kości, na których osadza się za pomocą różnego typu łączników korony lub mosty. To one decydują o naturalnym wyglądzie, doskonale imitując ząb. Wykonuje się je z materiałów ceramicznych lub innych, dzięki czemu uzyskuje się idealny kształt i kolor. Niekiedy korony na implantach mogą inaczej wyglądać w okolicy dziąsła, efekt ten uzależniony jest od stopnia zaniku kości, w której umieszczany jest implant. Rzadko kiedy jednak wpływa to na rzeczywisty wynik estetyczny leczenia.

Można wprowadzać implanty wielu różnych firm u jednego pacjenta. Istotniejsza jest jakość konstrukcji protetycznej wykonywanej w późniejszym okresie.

Implanty niektórych firm są objęte gwarancją dożywotnią. Implanty wszczepiane w AESTHETIC DENT firmy Astra Tech i Nobel Biocare są objęte gwarancją dożywotnią udzielaną przez firmy Dentsply i Nobel Biocare.

Palenie papierosów jest niekorzystne dla zdrowia z wielu aspektów. Najważniejszym z nich jest ich negatywny wpływ na układ krążenia, oddechowy i rozwój nowotworów. Palenie papierosów może również osłabiać procesy regeneracyjne i osteointegracyjne zachodzące pomiędzy implantem a kością. Jeśli pacjent nie jest w stanie zaniechać palenia papierosów, wskazanym jest chociaż znaczne ograniczenie w okresie poprzedzającym wszczepienie implantu jak i po. Wielu naszym pacjentom udało się całkowicie rzucić palenie w związku z leczeniem implantologicznym.

Utrzymanie higieny po zabiegu odgrywa bardzo ważną rolę i znacznie poprawia warunki do gojenia po zabiegu. Czysta jama ustna zmniejsza ilość zapalnych powikłań pozabiegowych. Dbanie polega na regularnym płukaniu jamy ustnej płynami zawierającymi czynniki bakteriobójcze, również wskazane jest smarowanie miejsc pokrytych szwami chirurgicznymi żelami zmniejszającymi liczbę bakterii. Nie wolno zapominać o normalnym myciu zębów szczoteczką i pastą. Ważne jest stosowanie przez pierwsze 3 dni chłodzących kompresów, które znacznie zmniejszają obrzęki. Istotne jest unikanie wysiłku fizycznego w pierwszym tygodniu po zabiegu.

Powikłania po zabiegach implantologicznych można podzielić na te, które są spodziewane i na te, które występują sporadycznie. W większości zależą od rozległości zabiegu, od miejsca, w które jest wszczepiany implant, od wrażliwości osobniczej, od stanu zdrowotnego pacjenta oraz od umiejętności technicznych i doświadczenia lekarza. Najczęściej mamy do czynienia z obrzękami, krwiakami i niekiedy bólem, które po kilku dniach ustępują. Czasem mogą wystąpić przejściowe objawy zaburzeń czucia. Powikłania, które mogą się pojawić w późniejszym okresie, wiążą się z procesami zapalnymi, spowodowanymi mniej lub bardziej dającymi się określić czynnikami. Najczęściej za główną przyczynę można wskazać brak higieny i niestosowanie się do zaleceń pozabiegowych. Ważne jest stosowanie antybiotyków ze względu na to, iż implanty wprowadza się do kości.

Wszczepianie implantów nie jest bolesne. Zabieg najczęściej wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, czyli takim samym jakie stosuje się przy leczeniu czy usuwaniu zębów. W przypadku większej ilości wprowadzanych implantów możliwe jest wykonanie zabiegów w naszej klinice w znieczuleniu ogólnym.

Implanty nie są w stanie zastąpić całkowicie naturalnego uzębienia. Raczej w ogóle nie można porównywać zębów na implantach do naturalnych zębów. Jeśli spojrzymy na to od strony marketingowej to jak najbardziej, natomiast patrząc na to oczami lekarza czy biologa, na pewno nie możemy stwierdzić faktu odtworzenia naturalnego uzębienia za pomocą implantów. Co prawda implanty przywracają komfort nieskrępowanego jedzenia, mówienia a przede wszystkim wyglądu, to jednak nie są to własne zęby. Na pewno zęby na implantach mają przewagę nad własnymi taką, że nie rozbolą nas z powodu próchnicy czy zapaleń miazgi. Należy także podkreślić, że spośród wszystkich metod protetycznych rekonstrukcji brakujących zębów, to właśnie zęby oparte na implantach są najbardziej fizjologicznym rozwiązaniem.

Leczenie implantologiczne jest metodą bezpieczną o ile wykonują ją lekarze specjalizujący się w chirurgii stomatologicznej i szczękowej. Jest to bardzo ważne, gdyż tylko oni posiadają wiedzę nie tylko z zakresu implantologii, ale także szeroką, popartą egzaminami państwowymi wiedzę chirurgiczną, pozwalającą minimalizować powikłania, a jeśli już one wystąpią – umiejętnie radzą sobie z nimi.

Zgorzel miazgi jest to gnilny rozpad martwej miazgi zęba. Mamy do czynienia ze zgorzelą częściową (obejmującą część miazgi zęba) jak i całkowitą (obejmującą całość miazgi). Przy zgorzeli całkowitej proces ten w większości przypadków rozwija się bez występowania objawów bólowych. Towarzyszy mu za to nieprzyjemny, charakterystyczny zapach. Może pojawić się również nietypowy posmak w jamie ustnej. Często możemy zauważyć zmianę barwy zęba. Zachodzące procesy rozpadu zgorzelinowego powodują powstawanie gazów, które przy zamkniętej komorze zęba mogą powodować dolegliwości bólowe lub przepchnięcie produktów przemiany do tkanek otaczających korzeń zęba. Komora ulega zamknięciu w przypadku nagromadzenia się resztek pokarmowych w dużym ubytku próchnicowym lub przy głębokim wypełnieniu w zębie. Prowadzi to do powstawania zmian w kości co w konsekwencji może powodować poważniejsze powikłania w postaci torbieli, ropni, ziarniniaków oraz wystąpienia przetoki. Z początku może pojawić się delikatne tzw. „ćmienie zęba”, ból podczas snu lub zmianie ciśnienia aż do silnych dolegliwości bólowych. Z czasem może dojść do poważnych konsekwencji w postaci niszczenia tkanek otaczających oraz powikłań ogólnoustrojowych. W przypadku rozpoznania zgorzeli miazgi należy jak najszybciej wyleczyć zęba kanałowo bądź gdy nie ma takiej możliwości usunąć zakażonego zęba. Dokładne opracowanie kanałów, dezynfekcja przy użyciu specjalnych preparatów oraz szczelne wypełnienie materiałem obojętnym dla tkanek organizmu daje dobre wyniki leczenia zgorzeli miazgi.

Podczas leczenia kanałowego może dojść do powikłania w postaci złamania narzędzia w kanale korzeniowym. Przyczyn złamania narzędzi jest wiele, z reguły wynika trudnej anatomii zęba (np. zakrzywione, wąskie kanały), obliteracji kanałów, starego wypełnienia w kanale. W zależności od tego, w którym momencie leczenia doszło do złamania narzędzia podejmujemy różne kroki. Gdy do złamania narzędzia dojdzie podczas wypełniania kanału zęba (kanał opracowany, całkowicie usunięta miazga, dobra dezynfekcja) możemy takie narzędzie zostawić w kanale i obserwować zęba, pozostawiając go pod kontrolą radiologiczną. Jednak gdy do złamania narzędzia dojdzie w początkowej fazie opracowania kanału należy spróbować „obejść” wklinowane narzędzie i opracować całkowicie kanał lub spróbować takie narzędzie usunąć przy użyciu specjalnych narzędzi oraz pracy w powiększeniu (mikroskop). Jest to procedura skomplikowana, często czasochłonna i nie zawsze kończąca się powodzeniem (w tym przypadku dalsze postępowanie zależy od sytuacji). Niestety zdarzają się sytuacje, w których nie ma możliwości usunięcia narzędzia z kanału, np. złamanie narzędzia przy wierzchołku w długim i zakrzywionym kanale. W tym wypadku możemy zostawić zęba pod stałą obserwacją lub wdrożyć leczenie chirurgiczne, które najczęściej wiąże się niestety z usunięciem zęba.

Złamane narzędzie nie daje bezpośrednio dolegliwości bólowych oraz nie wpływa na nasze zdrowie ogólne. Może jednak wpływać na jakość opracowania kanałów w zębie. Rozwijające się zapalenie wynikające z pozostawienia resztek miazgi oraz bakterii w kanale może dawać dolegliwości bólowe bądź prowadzić do zapalenia przewlekłego tkanek okołowierzchołkowych.

Prawidłowo wyleczony ząb, szczelnie odbudowany i regularnie sprawdzany pod kątem szczelności wypełnienia nie powinien dawać dolegliwości i może wytrzymać z nami wiele lat, nawet całe życie funkcjonując jak ząb żywy. Występują jednak przypadki, w których dochodzi do pęknięcia zęba, zapalenia tkanek okołowierzchołkowych, nie cofania się zmian już występujących lub utrzymywania się dolegliwości bólowych. Wypełnienie kanału, które widzimy np. na zdjęciu radiologicznym znajduje się w kanale głównym. Niestety w zębie znajdują się również mniejsze kanaliki odchodzące od kanału głównego, których nie jesteśmy w stanie opracować. Nowoczesne metody leczenia pozwalają na coraz lepszą dezynfekcję kanałów, jednak te drobne odgałęzienia mogą być przyczyną niepowodzenia leczenia. Są to powikłania, do których należy podejść bardzo indywidualnie.

Istnieje przekonanie, że leczenie kanałowe jest leczeniem bolesnym. Często na leczenie kanałowe zgłasza się pacjent z bólem zęba. Leczenie to ma na celu przyniesienie ulgi, poprzez usunięcie zainfekowanej miazgi. W dobie dzisiejszych znieczuleń i technologii w większości przypadków jest to leczenie zupełnie bezbolesne.

Jest to stan zapalny tkanek otaczających korzeń zęba, rozpoczynający się najczęściej w rzucie wierzchołka korzenia. Bakterie i produkty ich rozpadu znajdujące się w zębie przedostają się poprzez kanał do tkanek otaczających. Efektem tego procesu może być stan zapalny doprowadzający do niszczenia tkanki kostnej wokół korzenia. Zapalenie to może nie dawać żadnych objawów, a do jego rozpoznania dochodzi często podczas rutynowej kontroli radiologicznej. W stanach zaostrzenia potrafią występować dolegliwości bólowe, tworzyć się ropnie oraz przetoki. W zależności od rodzaju zapalenia wybieramy metodę leczenia. Najczęściej jest to leczenie kanałowe. W niektórych przypadkach połączone z leczeniem chirurgicznym.

Ważne jest kontrolowanie zęba po leczeniu kanałowym. W zależności od przyczyny leczenia i rozległości zniszczenia zęba lekarz może zalecić regularne kontrole radiologiczne. Należy stawiać się na wizyty kontrolne wyznaczone przez lekarza prowadzącego.

Niestety w większości przypadków zęby leczone kanałowo są zębami bardzo zniszczonymi lub z rozległymi wypełnieniami zakładanymi kilkukrotnie. Dokładna odbudowa takiego zęba wiąże się często z dużym nakładem finansowym ze strony pacjenta (jest bardziej rozległa, trudniejsza do wykonania oraz często wymagająca użycia specjalistycznych metod i materiałów). Dlatego, aby odnieść sukces w leczeniu kanałowym i wieloletnie powodzenie jest to niezbędny etap do wykonania. Niestety często ze względów finansowych pacjenci chcą odroczyć odbudowę zęba i wiele miesięcy funkcjonują z tymczasowym „opatrunkiem”, który nie utrzymuje prawidłowej szczelności przez tak długi okres czasu. Zdecydowanie nie jest to korzystne oraz może nasilać powikłania występujące po leczeniu kanałowym.

Nie. Jeżeli pacjent jest ogólnie zdrowy to ryzyko związane ze znieczuleniem ogólnym i operacją jest minimalne. Lekarz anestezjolog konsultuje pacjenta przed operacją i analizuje przeprowadzone badania laboratoryjne. Do zabiegu kwalifikuje się tylko pacjentów w dobrym stanie zdrowia.

Nie, proszę się nie obawiać. Dolegliwości bólowe nie są wcale takie silne i zwykłe leki przeciwbólowe, które lekarz przepisze są zupełnie wystarczające. Należy je przyjmować regularnie, według zaleceń lekarza.

Obrzęk pooperacyjny jest sprawą bardzo indywidualną i u każdego pacjenta wygląda nieco inaczej. Zwykle w ciągu 2 tygodni ustępuje 70% obrzęków.

Jak najbardziej. Chirurgia ortognatyczna to przede wszystkim chirurgia twarzy; zmienia i poprawia rysy twarzy. Każda wada może być zoperowana na kilka sposobów. Znaczy to, że każdy chirurg może to zrobić nieco inaczej. Jak w każdej operacji estetycznej ważne jest poczucie estetyki chirurga i to jak on widzi twarz swojego pacjenta. Mimo precyzyjnego planowania, wykonywania pomiarów zarówno na rtg cefalometrycznych i fotografiach twarzy, efekt ostateczny w dużym stopniu zależy od tego indywidualnego poczucia piękna. To jest powodem dla którego wszystkie aspekty swojego wyglądu i wątpliwości należy z chirurgiem szczegółowo omówić.

Po operacji wskazane jest dieta miękka/półpłynna. Gryzienie jest przeciwskazane przez okres 6 – 8 tygodni – czyli czas gojenia się i zrostu kości. Jedzenie będzie możliwe łyżeczką; potrawy trzeba będzie miksować za pomocą blendera. Należy dbać o prawidłowe komponowanie posiłków, żeby były zarówno odpowiednio kaloryczne jak i zawierały prawidłowy skład białka, tłuszczów i węglowodanów, soli mineralnych i witamin.

Higiena jest bardzo ważna i trzeba się do tego przyłożyć od pierwszego dnia po zabiegu. Zwykle każdy pacjent i tak jest już nieźle „przeszkolony” w tej dziedzinie, nosząc przez wcześniejsze lata aparat ortodontyczny na zębach. Samo noszenie aparatu wymaga nieco więcej pracy przy zabiegach higienicznych. Po zabiegu zaraz na drugi dzień należy umyć zęby miękką szczoteczką do zębów i pastą. Dodatkowo jamę ustną należy płukać 4-5 razy płynami dezynfekcyjnymi – zwykle są to płyny zawierające hlorcheksydynę (Tantum Verde, Corsodyl, Octanisept). Dalej należy kontynuować te zabiegi myjąc zęby jak zwykle po każdym posiłku. Po 4-5 dniach można zacząć używać swojej dotychczasowej – zwykle średnio twardej szczoteczki.

„Gumki” stanowią tak zwany wyciąg elastyczny. Służą one do prawidłowego (pożądanego) i ustawionego podczas zabiegu operacyjnego naprowadzenia zębów na siebie. Drugim aspektem jest rehabilitacja mięśni porozciąganych i pouszkadzanych zabiegiem operacyjnym. Zwykle taki wyciąg jest stosowany do 6 tygodni; czasami o zmiennej, malejącej w czasie sile. Bywa że ortodonta z przyczyn zgryzowych kontynuuje leczenie z wykorzystaniem wyciągu elastycznego jeszcze po upływie 6 tygodni, ale to w nielicznych, uzasadnionych sytuacjach. Po kilku dniach od operacji pacjenci doskonale radzą sobie sami z zakładaniem tych gumek i zdejmowaniem ich do czynności higienicznych i mycia zębów.

Po 6-8 tygodniach można powrócić do pełnej aktywności fizycznej.

Zwykle czas pooperacyjnego leczenia ortodontycznego to 3 – 6 miesięcy, w zależności od rodzaju wady, stopnia przygotowania ortodontycznego przed operacją i precyzji przeprowadzenia samej operacji. W niektórych wadach ortodonta nie jest w stanie w istniejącej wadzie zgryzu uzyskać takiego ustawienia zębów, żeby w czasie operacji łuki zębowe złożyły się idealnie – wówczas leczenie ortodontyczne pooperacyjne trwa dłużej.

Samo zakładanie aparatu nie boli, ale jest praco- i czasochłonne, wymaga więc od pacjenta trochę cierpliwości. Próg bólowy i zjawiska zachodzące podczas leczenia są sprawą bardzo indywidualną, jednych boli bardziej, innych mniej, a jeszcze innych wcale. Jeśli pojawia się ból to najczęściej przez pierwsze 4-5 dni po wizycie, można wtedy zażyć zalecony przez lekarza środek przeciwbólowy. Występowanie bólu po wizycie jest zjawiskiem normalnym, świadczy o postępującej korekcie ustawienia zębów, oczywiście jeśli ból nie występuje to wcale nie znaczy że taka korekta nie zachodzi, jest po prostu dla danego pacjenta bezbolesna. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy kontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Na podstawie szczegółowych pomiarów rentgenowskich na zdjęciach i modelach lekarz ustala plan leczenia (który czasami może wiązać się z ekstrakcjami zębów) i zakłada aparat. Podczas noszenia aparatu stałego zęby stopniowo ulegają przesunięciom, a ich ułożenie zbliża się do idealnego. Leczenie trwa od 1,5 do 2,5 lat i odbywa się pod stałą kontrolą lekarza ortodonty. Sam aparat nie dostosuje się automatycznie do nowego położenia zębów i bez systematycznej kontroli co 4-6 tygodni może działać niekorzystnie.

Obecność aparatu nie ma wpływu na ciążę, ale koniecznie trzeba poinformować o tym fakcie lekarza prowadzącego.

Należy szczególnie uważać aby nie uszkodzić jego poszczególnych elementów, do czego np. może przyczynić się spożywanie niewskazanych produktów żywnościowych i pośrednio niedostateczna dbałość o higienę zębów. Należy też zachować ostrożność podczas uprawiania sportów, w tym wypadku pomocne mogą być specjalne ochraniacze. Warto jeszcze zwrócić uwagę na możliwość przebarwienia pewnych elementów aparatu.

Do takich produktów zaliczyć należy wszelkie produkty twarde (np. twarde owoce i warzywa – jabłka, gruszki, marchewka itp., suchary, twarde pieczywo, twarde słodycze, orzechy, tzw. słodkie batony), ciągnące i oklejających zęby (np. toffi, wspomniane wcześniej batony) próchnicotwórcze (dosładzane soki owocowe, słodkie napoje gazowane, słodycze itp.). Warto jeszcze zwrócić uwagę na możliwość przebarwienia pewnych elementów aparatu.

Martwy ząb nie jest przeciwwskazaniem do założenia aparatu, ząb musi być jednak prawidłowo przeleczony.

Wielkość zamków jest niewielka i nie ma wpływu na zmianę rysów twarzy, natomiast czym innym jest wpływ procesu leczenia na zmianę rysów twarzy.

Zasadą jest, że aparat ortodontyczny zakłada, kontroluje i zdejmuje ten sam lekarz. Ma to na celu dobro pacjenta, ponieważ lekarz, który od początku sprawuje opiekę nad pacjentem ma pełną wiedzę co do stanu pacjenta na wszystkich etapach jego leczenia.

Tak. Przebarwienia aparatu mogą być spowodowane składnikami pokarmowymi. Jeśli już nie można było się powstrzymać przed zjedzeniem potrawy zawierającej czynnik barwiący to należy niezwłocznie po posiłku starannie umyć zęby i aparat co pozwoli zachować go dłużej w dobrej kondycji. Przypominamy, że dobrym zwyczajem jest mycie zębów po każdym posiłku, beż względu na to czy nosimy aparat i jakie potrawy jedliśmy.

Absolutnie nie powinno się samemu reperować aparatu. Samodzielna, nieprawidłowa próba naprawienia aparatu może powodować jego wadliwe działanie a co się z tym wiąże, może szkodzić zębom zamiast je leczyć. Zawsze w przypadku awarii należy skontaktować się z lekarzem.

Wosk służy do zabezpieczania ostrych elementów aparatu, po to aby nie powodowały podrażnienia śluzówki jamy ustnej. Nie stosuje się go zawsze ale tylko w uzasadnionych przypadkach. Jeśli po założeniu aparatu czujesz, że pewne jego elementy ocierają śluzówkę (najczęściej są to okolice pierścieni lub zamki na zębach ustawionych bardzo nieprawidłowo) należy użyć wosku, naklejając go na te elementy aparatu, które powodują te podrażnienia. Jeśli wosk się zetrze (zmyje, zje) nakładamy go ponownie.